Zaczyna się najczęściej od świadomego odchudzania, którego przyczyną może faktycznie być nadwaga,  presja środowiska, naśladownictwo osób znanych (modelek, aktorek), czy względy religijne. Stopniowo osoby te zwiększają ograniczenia żywieniowe, aż do odmowy przyjmowania pokarmów i płynów w skrajnych przypadkach. Często jednocześnie podejmują intensywne ćwiczenia fizyczne. Typowe jest jedzenie w samotności, przygotowanie potraw dla innych, bez udziału w późniejszym jedzeniu, oraz znajomość wartości kalorycznej każdej z potraw. Gdy waga spada  pojawia się poczucie pełnej kontroli nad jedzeniem oraz własnym ciałem i staje się to powodem do dumy i satysfakcji. Pomimo znacznego wychudzenia, zachowują prawidłową aktywność - są dobrymi, pilnymi uczennicami i intensywnie zajmują się ćwiczeniami ruchowymi. Wyniszczenie fizyczne towarzyszące anoreksji prowadzi do licznych zmian cielesnych: mięśnie ulegają zanikom, temperatura ciała obniża się, zwolnieniu ulega praca przewodu pokarmowego, prowadząc do bólów brzucha, wzdęć, zaparć, skóra staje się sucha, łuszcząca, "brudna", pojawia się na niej meszek, wypada owłosienie łonowe i pachowe, zanika miesiączka. Początkowo utrata masy ciała odbywa się kosztem utraty tkanki tłuszczowej, następnie białek ustrojowych. Pojawiają się zmiany w morfologii krwi, zaburzenia biochemiczne i hormonalne.