Psychologia Człowieka, psychologia rodziny, związków, rozwojowa, zaburzony obraz siebie, lęk przed porzuceniem, samouszkodzenia, samookaleczania

W klasyfikacji DSM-IV poszczególne typy zaburzeń osobowości pogrupowane zostały w trzech grupach, określonych symbolami literowymi: A, B, C.
W skład grupy A wchodzą:
•    osobowość paranoiczna - w zachowaniu dominuje nieufność i podejrzliwość w stosunku do innych osób, motywów ich działań i interpretowanie ich jako wrogich; początek we wczesnej dorosłości i obecność w rozmaitych kontekstach; diagnoza wymaga stwierdzenia co najmniej czterech rodzajów zachowań spośród poniższych:
o    nieuzasadnione podejrzenia jednostki, że inni ludzie ją wykorzystują, oszukują, lub szkodzą;
o    owładnięcie przez nieuzasadnione wątpliwości dotyczące lojalności przyjaciół lub znajomych;
o    niechętnie zwierza się innym, w obawie przed wykorzystaniem informacji przeciwko niej;
o    dopatruje się podstępów lub zagrożeń w przyjaznych zachowaniach innych osób;
o    żywi trwałe urazy, nie wybacza wyrządzonych jej krzywd, zniewag;
o    reaguje złością na postrzegane przez siebie ataki, dotyczące jej charakteru lub reputacji, ze strony innych;
o    nieuzasadniona podejrzliwość, dotycząca wierności partnera seksualnego;
•    osobowość schizoidalna - dominuje izolowanie się i stronienie od ludzi; ograniczony zakres wyrażania emocji w relacjach interpersonalnych; początek we wczesnej dorosłości i obecność w wielu kontekstach; diagnoza wymaga stwierdzenia co najmniej czterech rodzajów zachowań spośród poniższych:
o    nie dąży do bliskich relacji z ludźmi i nie czerpie z nich satysfakcji;
o    niemal zawsze wybiera zajęcia wymagające samotnej pracy;
o    niewielkie zainteresowanie zdobyciem doświadczeń seksualnych z inną osobą;
o    czerpie satysfakcję z realizacji bardzo ograniczonej liczby zajęć;
o    bardziej odczuwa brak bliskich przyjaciół, aniżeli bliskich krewnych;
o    nie zmienia swoich zachowań pod wpływem krytyki lub pochwał;
o    okazuje emocjonalny chłód, izolację, lub spłaszczony afekt;
•    osobowość schizotypowa - dominujący wzorzec społecznych i interpersonalnych deficytów, charakteryzujący się poczuciem dyskomfortu i ograniczoną zdolnością do nawiązywania bliskich związków, a także deficytami w sferze kognitywnej i percepcyjnej, oraz ekscentrycznością zachowań; ma początek we wczesnej dorosłości i obecność w wielu kontekstach; diagnoza wymaga stwierdzenia co najmniej pięciu rodzajów zachowań spośród poniższych:
o    postawa ksobna;
o    osobliwe wierzenia, lub myślenie magiczne, które wpływa na zachowanie i jest sprzeczne z normami kulturowymi;
o    niezwykłe doznania, włączając iluzje cielesne;
o    dziwaczne myślenie i wyrażanie się;
o    podejrzliwość lub postawa paranoidalna;
o    nieodpowiedniość lub powściąganie afektu;
o    dziwaczne, ekscentryczne zachowanie lub wygląd;
o    brak bliskich przyjaciół odczuwa silniej niż brak bliskich krewnych;
o    niepohamowany lęk społeczny, którego nie redukuje zażyłość, a który wiąże się z paranoicznymi lękami częściej, niż z negatywnymi sądami na swój temat