Psychologia Człowieka, psychologia rodziny, związków, rozwojowa, zaburzony obraz siebie, lęk przed porzuceniem, samouszkodzenia, samookaleczania

– Ponoć zbyt często sięgamy do lodówki albo odwrotnie – głodzimy się, gdy jesteśmy uczuciowo rozchwiani. Czy tak właśnie odzwierciedlają się nasze emocje, czy w ten sposób zagłuszamy problemy, z którymi nie umiemy sobie poradzić?

– Tylko u części chorych zaburzenia odżywiania wynikają z wahań emocjonalnych. U wielu pacjentów natomiast decyduje o tym zaburzona osobowość, konflikty rodzinne, a nawet schorzenia psychiczne – schizofrenia lub depresja. Generalnie – zaburzenia w odżywianiu się są obecnie częstym zjawiskiem stanowiącym problem cywilizacyjny. Jemy, aby żyć, a głód jest uczuciem pozytywnym. Cywilizacja, która oferuje pożywienie w różnej postaci niemal na każdym kroku, oderwała nas jednak od naturalnych sposobów zaspokajania głodu, odizolowała czynność jedzenia od łaknienia. W tym tkwi sedno sprawy.

– Obfitość i dostępność jedzenia – toż to prawdziwy raj dla bulimików. Pamiętamy filmową Bridget Jones wśród batoników, chipsów, hamburgerów...

– Na bulimię istotnie zapadają osoby, które lubią jeść, ludzie po dwudziestce, a także w średnim wieku. Przyjemność obfitego jedzenia ceniona jest w bulimii wyżej niż argumenty zdrowotne czy estetyczne, niż dezaprobata otoczenia. W bulimii upatrujemy zwykle zaburzenia osobowości lub charakteru. Jest to reakcja na określone sytuacje emocjonalne, odpowiedź na przykre przeżycia i frustracje, życiowe niepowodzenia. Jedzenie kompensuje stany lękowe.

Bulimicy świadomi są tego, że tyją, mają nadwagę. Akceptują własny wygląd, ale często jest to pozorne. Te osoby po prostu wypierają ze świadomości uczucie niezadowolenia ze swojej tuszy. Działa tu tzw. mechanizm z odbicia: będę się podobać mimo wszystko, jeśli ktoś ma mnie pokochać, to grubą też pokocha. Za tym kryją się kompleksy dotyczące własnego „ja”, szczególnie pewnych cech psychicznych. Jedzenie zwiększające poziom serotoniny i endorfin pozwala zredukować neurotyczne i nerwicowe napięcie, często współistniejące z organicznym uszkodzeniem mózgu (po zapaleniu, wstrząsie lub urazie), wytłumić lęki, osiągnąć wewnętrzny spokój. Typowy dla bulimii jest wilczy głód zaspokajany w nocy.