Psychologia Człowieka, psychologia rodziny, związków, rozwojowa, zaburzony obraz siebie, lęk przed porzuceniem, samouszkodzenia, samookaleczania

klasyfikacja DSM-IV (1994). Pozwala ona na wczesne diagnozowanie zaburzeń, dzięki precyzyjnie sformułowanym kryteriom odnoszącym się do nieprawidłowych form zachowań w wieku dziecięcym, które nie poddane leczeniu mogą doprowadzić do nieprawidłowego rozwoju osobowości. Opis tego typu zachowań zawarty został w kategorii zaburzenia zachowania. Według DSM-IV, polegają one na występowaniu powtarzających się i utrzymujących sposobów postępowania, prowadzących do pogwałcenia podstawowych praw innych osób, lub naruszających stosowne dla wieku normy społeczne. Do rozpoznania, konieczne jest stwierdzenie co najmniej trzech z następujących zachowań, w ciągu ostatnich 12 miesięcy, przy czym przynajmniej jedno z nich w ciągu ostatnich 6 miesięcy:
•    agresja wobec ludzi i zwierząt:
o    dokucza innym, grozi lub tyranizuje;
o    często wszczyna bójki;
o    używa przedmiotów, które mogą spowodować poważne obrażenia fizyczne innych osób;
o    dopuszcza się fizycznego okrucieństwa wobec ludzi;
o    dopuszcza się fizycznego okrucieństwa wobec zwierząt;
o    dopuszcza się kradzieży przy bezpośrednim kontakcie z ofiarą;
o    zmusza kogoś do kontaktów seksualnych
•    niszczenie własności:
o    umyślnie dokonuje podpaleń z zamiarem spowodowania poważnej szkody;
o    umyślnie niszczy cudzą własność;
•    oszustwo lub kradzież:
o    włamuje się do cudzego domu;
o    często kłamie w celu uzyskania korzyści;
o    kradnie towary znacznej wartości bez konfrontowania się z ofiarą;
•    poważne naruszenia obowiązujących zasad:
o    często przebywa w nocy poza domem, mimo zakazu rodziców (przed ukończeniem 13 lat);
o    przynajmniej dwukrotnie uciekał na noc z domu rodziców;
o    często wagaruje (przed ukończeniem 13 lat);
Powyższe zaburzenia podzielono w zależności od wieku, w którym miały swój początek na: zaburzenia zachowania z początkiem w wieku dziecięcym i zaburzenia zachowania z początkiem w wieku młodzieńczym.
Ponadto w DSM-IV wyróżniono odrębną kategorię, określoną mianem zespołu negatywistycznego, wrogiego i buntowniczego zachowania. Zespół ten rozpoznaje się po stwierdzeniu, w ciągu ostatnich 6 miesięcy, co najmniej czterech z następujących cech:
•    częste wpadanie w złość;
•    częste kłótnie z dorosłymi;
•    aktywny bunt sprzeciw lub odmowa stosowania się do życzeń, zasad osób dorosłych;
•    umyślne dokuczanie innym;
•    obwinianie innych za własne błędy;
•    wzmożona drażliwość;
•    częste przejawy złości;
•    złośliwość i mściwość.