Psychologia Człowieka, psychologia rodziny, związków, rozwojowa, zaburzony obraz siebie, lęk przed porzuceniem, samouszkodzenia, samookaleczania

Odporność na stres, reagowanie na stres :
Każdy człowiek ma własny, różniący się od innych, poziom tolerancji na stres psychologiczny. Walka ze stresem może doprowadzić do zwiększenia odporności na dany rodzaj stresu ( np. ktoś, kto wielokrotnie występuje publicznie może uodpornić się na ten rodzaj stresu i przeżywać go o wiele słabiej niż ktoś, kto nie ma takiego doświadczenia w kontaktach z ludźmi ). Każdy człowiek jest w stanie radzić sobie z inną „porcją” stresu, ale odporność każdego z nas ma jednak granice. Istnieje tzw. Optymalny poziom stresu, który zapewnia maksimum wydajności. Wiele osób działa nawet lepiej w warunkach stresu niż w tzw. Warunkach normalnych. Łatwość ulegania stresowi oraz sposób i czas opanowania reakcji stresowych zależą od bardziej trwałych cech człowieka takich jak wrażliwość emocjonalna, odporność na zakłócenia, wytrzymałość, wydolność, które z kolei determinowane są przez cechy temperamentu czy właściwości układu nerwowego człowieka. Jednakże to, jak ostatecznie człowiek poradzi sobie ze stresem i sytuacją, która go wywołała, zależy zgodnie z teorią Lazarusa od poznawczej oceny zmian, które zaszły w otoczeniu.
Wśród psychologów istnieje dosyć duża zgodność co do tego, jakie czynniki mogą wywoływać stres. Trudniej o jednomyślność w ustaleniu, od czego zależy odporność człowieka na stres. Ważną rolę w jego tolerancji odgrywa osobowość człowieka, a zwłaszcza jego temperament. Wśród wielu cech temperamentalnych związanych z odpornością człowieka na stres. Jan Strelau wymienia m. in. introwersję, ekstrawersję, neurotyczność, cechę lęku, poszukiwanie wrażeń i reaktywność. Ekstrawertycy, jak wiadomo, to osoby towarzyskie, chętnie przybywające wśród innych ludzi ( odwrotnie niż introwertycy ). A zatem ograniczenie kontaktów czy wręcz izolacja społeczna będą dla tych osób źródłem silnego stresu. Z kolei dla introwertyków konieczność częstych kontaktów czy współpracy z innymi ludźmi może stanowić źródło stresu. Neurotyczność stanowi cechę określającą poziom stabilności emocjonalnej. Osoby bardzo neurotyczne reagują silnie emocjonalnie albo też są mało elastyczne w swoim zachowaniu, a w sytuacjach stresowych wykazują skłonność do załamywania się. Wysoki poziom cechy lęku powoduje, że człowiek staje się podatny na spostrzeganie wielu obiektywnie niegroźnych sytuacji jako zagrażających, co powoduje u takich ludzi występowanie symptomów stresu i reakcji lękowych nieproporcjonalnie silnych w stosunku do rzeczywistego niebezpieczeństwa. Z kolei osoby poszukujące wrażeń to takie, które preferują m. in. sytuacje związane z ryzykiem i silnymi przeżyciami emocjonalnymi. Dla takich osób sytuacje monotonne, wymagające rutynowych działań, w których niewiele się dzieje, mogą być źródłem napięcia ( stresu ). Przeciwnie niż dla osób mających małe zapotrzebowanie na bodźce, dla których brak nowości czy ekscytujących wydarzeń, a także znane, powtarzające się sytuacje mogą być warunkami optymalnymi.